Drie sterren voor een boek in de krant. Vier voor het hotel waar je verbleef, twee voor het restaurant waar je at. Twee sterren voor het leven dat je runderburger had. We zijn eraan gewend geraakt alles een rating te geven. Maar wat zeggen die sterren nou eigenlijk? En wil je dat jouw kind een sterrenkind wordt?
Als leerling had Marco al moeite met het Nederlandse schoolsysteem. Hij leerde bijwoordelijke bepalingen te benoemen en de loef- en de lijzijde van een berg te onderscheiden, maar hij leerde op school ook een heleboel niet. Daarna was hij tien jaar docent in het MBO. Hoe beter hij ons schoolsysteem leerde kennen, hoe meer het hem tegen ging staan. Nog voor zijn studieschuld was afgelost, hield hij het voor gezien. En nu is hij vader van een kind dat op driesterrenniveau leest en cito-toetsen maken moet. In Sterrenkind pakt hij zijn twijfels bij de lurven in voordracht, een dotje cabaret, improvisatie en muziek. Behalve zijn ADHD-certificaat kwam daar geen diploma aan te pas.
‘Leren waarderen betekent geen rate.’
Sterrenkind wordt geproduceerd door Marco Martens i.s.m. Stichting Nowhere en geregisseerd door Joost van Kersbergen. Voor het schrijven van de voorstelling ontving Marco een werkbijdrage van het Letterenfonds.