Ik weet nog waar ik was toen ik het las. Met de slappe straal water uit de kraan op de vierde verdieping van ons kantoorpand aan de Delftsestraat maakte ik een emmer sop om de urine van onze buitentrap en voordeur te spoelen. Ik pakte mijn telefoon tijdens het wachten. RTV Rijnmond meldde het nieuws over de mildere variant. Voorzichtig durfden we de pandemie voorbij te kijken.
Het eerste geval van deze minder schadelijke variant werd op de Coolsingel aangetroffen. Ze glipte het stadhuis in en ze raasde door de raadszaal. Even hield men daar de adem in, maar de voorzichtige voorspellingen bleken juist: de mens werd milder. De eerste tekenen daarvan werden zichtbaar in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen. Zo vond ik het een mooie stap van burgemeester Aboutaleb dat hij tijdens een persmoment excuses maakte voor het spierballenbetoog dat hij een jaar eerder hield, daags na de avondklokrellen op de Beijerlandselaan. Hij had gevoeld een statement te moeten maken maar sloeg de plank mis, gaf hij toe. Nog immer keurt hij het rellen af, maar hij zei te begrijpen dat het gedrag op deze dag niet los gezien kan worden van sociologische en sociaal-economische oorzaken. Hij beloofde beterschap op dat gebied.
De deurpisser had overigens geen bescheiden blaas, er was een tweede emmer nodig. Rijnmond berichtte over de wachtlijsten bij onze Rotterdamse GGZ-instanties. Ook dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Het was de mildere variant die de voltallige ambtenarij besmette. Het leidde tot groepsimmuniteit voor verstikkende protocollen en de borging ervan. Zorgwethouder Christine Eskes zag haar kans schoon ons systeem te hervormen. De wachtlijsten slonken en zelfs voor Maurice Meeuwissen werd een traject gestart.
Het duurde lang totdat de emmer vol was. In een bericht over woningnood kwam een projectontwikkelaar aan het woord die een pleidooi hield voor luxe appartementen. We wisten niet beter. Intussen – leve de pandemie – krijgen ze de units in deze afzichtelijke torens van glas en beton verhuurd noch verkocht en zijn ze godzijdank opengesteld voor bewoners die hun op discutabele wijze gesloopte wijken moesten verlaten. Er waren schietpartijen, jongeren met messen en er werd een decibelmeter geïnstalleerd om de honderd hardrijders te pakken die de binnenstad terroriseren. Ik sloot de nieuwsapp af: ik had er genoeg van en bovendien begon de emmer over te lopen.
Dat het anders kon, voorzagen we niet in die tijd. En daarom: driewerf hoera voor de mildere variant. Bij gebrek aan akkefietjes om verslag van te doen heeft RTV Rijnmond nu kunstenaars en muzikanten aan het werk gezet om mooie dingen voor de mensen te maken. De vreugde vliegt je om de oren, het leven spat ervan af. Een groeiende groep mensen stelt zich graag een leven voor waarin niet alleen hun eigen perspectief centraal staat. Jonge automobilisten vragen zich af waarom dat gaspedaal überhaupt zo’n eind naar beneden kan en er heeft niemand meer tegen de deur van ons kantoorpand gepist.
Column voor Vers Beton. Illustratie: Robin Duister.